Karol Józef Teofil Estreicher
Nazywany ojcem bibliografii polskiej. Urodził się 22 listopada 1827 r. w Krakowie a zmarł 30 września 1908 r. w Krakowie. Był historykiem literatury i teatru, krytykiem literackim, bibliografem, przez wiele lat piastował funkcję dyrektora Biblioteki Jagiellońskiej.
Po ukończeniu krakowskiego gimnazjum w 1843 r. studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim filologię i nauki prawne. Później podjął pracę w sądownictwie galicyjskim. W roku 1862 przeniósł się do Warszawy, gdzie objął stanowisko zastępcy dyrektora Biblioteki Szkoły Głównej Warszawskiej. W latach 1865-1868 kierował w Szkole Głównej Warszawskiej Katedrą Bibliografii. Powrócił do Krakowa w 1868 i został dyrektorem Biblioteki Jagiellońskiej; pełnił tę funkcję do 1905. Był jednym z współtwórców Akademii Umiejętności (przyszłej PAU). Ponadto należał do Towarszystwa Naukowego Krakowskiego (od 1861) oraz Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk (od 1889 członek honorowy).
Jako uczony Karol Estreicher zasłużył się przede wszystkim opracowaniem niemal kompletnej bibliografii druków polskich, wydanych w Polsce i za granicą oraz dotyczących Polski obejmujących lata 1470-1889; dzieło Bibliografia Polska, do którego 22 pierwsze tomy wydał w latach 1872-1908, kontynuowali następnie syn Stanisław i wnuk Karol (do tomu XXXIV w 1951).
Ponadto Estreicher przygotował bibliografię piśmiennictwa galicyjskiego 1849-1859 oraz spisy przedmiotowe i autorskie periodyków „Tygodnik Ilustrowany” (za lata 1859-1875) i „Biblioteka Warszawska” (za lata 1841-1890).
Wprowadził do polskiej teorii bibliografii pojęcie „hasło” - jako wyraz szeregujący opis w układzie alfabetycznym; w opisach uwzględnił adres wydawniczy, format bibliograficzny, objętość dzieła, aktualnego właściciela oraz dodał odsyłacze przedmiotowe.
Przyczynił się również do uporządkowania zbiorów Biblioteki Jagiellońskiej; trzykrotnie powiększył księgozbiór, doprowadził do remontu gmachu Biblioteki. Wzbogacił szczególnie dzieła starodruków.
Opracował wiele biografii polskich poetów, bibliografów i księgarzy: Adama Mickiewicza, Tomasza Kajetana Węgierskiego, swojego teścia księgarza Ambrożego Grabowskiego. Badał twórczość Aleksandra Fredry, Józefa Ignacego Kraszewskiego. Zajmował się historią teatru polskiego.
Artykuł poświęcony K. Estreicherowi w czasopiśmie „Bluszcz” z 1890 r.
Artykuł poświęcony K. Estreicherowi w „Tygodniku Ilustrowanym” z 1908 r.
