Wydarzenia

Ponawiamy dalszy ciąg TOPu 10 subiektywnego Podsumowania najlepszych filmów ubiegłego, 2024 roku. 
Oto jak przedstawia się zestawienie miejsc: 5 - 6:

5)  "PRZESILENIE ZIMOWE" - reż. Alexander Payne
Zgryźliwy belfer, niepokorny uczeń i opłakująca syna kucharka. Co się stanie, kiedy trójka życiowych rozbitków spędzi razem Boże Narodzenie na wyludnionym szkolnym kampusie?
Gwarancja sporej dawki śmiechu, szczerości - niekiedy brutalnej, ciepła i łez.
"Przesilenie zimowe" ogląda się jak zagubioną perełkę z lat 70-tych, kiedy rozgrywa się akcja filmu. Reżyser Alexander Payne nawiązuje formą i klimatem do tradycji Nowego Hollywood.
Daje widzom poczucie obcowania z tym rodzajem szlachetnego kina w starym stylu: z precyzyjną narracją, błyskotliwymi dialogami oraz inwestycją w postaci i relacji między nimi. Efekt jest zaskakująco odświeżający.
Powstała opowieść o tym, jak mimo różnic rodzi się wzajemne zrozumienie, ale też, że trudno polubić ludzi, jeśli najpierw nie polubimy siebie.
Plus rewelacyjny Paul Giamatti, debiutant Dominic Sessa, który dotrzymuje mu kroku, i nagrodzona Oscarem za drugoplanową rolę Da'Vine Joy Randolph.
Ten film jest świetnym przykładem na to, że w trudnych chwilach wsparcie otrzymać możemy z zupełnie niespodziewanej strony. Oraz na to, że na lekcję życia nigdy nie jest za późno.
Jeśli oglądając wiadomości zaczynacie wątpić w ludzkość, zafundujcie sobie seans "Przesilenia zimowego" - będzie idealną odtrutką.

6)  "WSZYSTKIE ODCIENIE ŚWIATŁA" - reż. Payal Kapadia
Sensacja tegorocznego festiwalu w Cannes, na którym film hinduskiej reżyserki otrzymał Grand Prix.
To poetycka, oniryczna, przepięknie sfilmowana historia dwóch pielęgniarek mieszkających razem w zatłoczonym Mumbaju.
Prabha straciła kontakt z mężem, który przed laty wyjechał do Europy w poszukiwaniu pracy. Czy uda jej się odciąć od przeszłości i zacząć od nowa?
Młodziutka Anu jest zakochana - wraz ze swoim chłopakiem próbują znaleźć miejsce, gdzie mogliby się do siebie zbliżyć.
Wspólna wyprawa nad morze będzie dla obu kobiet okazją do odnalezienia choćby chwili zupełnej wolności.
Kapadia kreśli niezwykłe czuły portret kobiecej przyjaźni. To kino przepełnione nadzieją i miłością do często okrutnego świata, czułe i nasycone autentyzmem (reżyserka zaczynała jako dokumentalistka), a jednocześnie metafizyczne.
To również błyskotliwe zmontowana symfonia wielkiego miasta, które niekiedy tłamsi uczucia swoich mieszkańców.
Kapadii udało się stworzyć powabny film na ważkie tematy, będący intrygującą i intymną opowieścią o kobiecej przyjaźni, która wlewa choć odrobinę otuchy w serca kobiet objętych silnym węzłem patriarchatu.
Mimo społecznego zaangażowania, reżyserka ani na moment nie staje się moralizatorką próbującą przekonać do swej tezy, a pozostaje czułą obserwatorką, wypatrującą okruszków poezji w koleinach niepozornej, codziennej bieganiny.
I trzeba przyznać, że znajduje ich całkiem sporo.

Źródła: Miesięcznik Filmowy - "KINO"; Miesięcznik Filmowy "SIGHT AND SOUND"; "Aktualności Filmowe" w Canal Plus; TVP Kultura.

5)  6)